ارومی گولو آغلیر، هارای چکیر! گؤزیاشینا باخان یوخ!!

دریاچه ارومیه سوراخ است! / کاهش 28 سانتی‌متری سطح آب دریاچه پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : دریاچه ارومیه همچنان بیمار رو به مرگی است که اتفاق خوبی برایش نمی افتد. حتی حالا که بارندگی ها بیشتر شده است،‌ اما سطح آب دریاچه بازهم پایین تر رفته است. به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ هرچند دولت یازدهم در نخستین جلسه هیات دولت برای دریاچه ارومیه تصمیماتی گرفت، اما تا اجرایی شدن این تصمیمات باید همچنان خبرهایی درباره کمتر شدن آب دریاچه ارومیه بشنویم. امروز مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای آذربایجان غربی به ایسنا گفته: با وجود این که آب‌های سطحی نسبت به سال گذشته یک درصد و نسبت به میانگین 34 سال گذشته هفت درصد افزایش داشته، شاهد کاهش 28 سانتی متری آب دریاچه ارومیه بوده‌ایم که در این رابطه، جهاد کشاورزی باید پاسخگو باشد. اما چرا آب دریاچه ارومیه پایین تر می رود؟ آنطور که پروفسور پرویز کردوانی، کویرشناس و استاد برجسته ایرانی جغرافیا می گوید دریاچه ارومیه را چاه ها نابود کرده اند. او دراین باره به خبرآنلاین گفت: سال‌ها پیش گفتند برای اینکه خودکفا بشویم برویم به سمت کشاورزی. چاه های عمیق و نیمه عمیق زدند. از سال ۱۳۴۲. تمام بحران های آبی مملکت ما را این چاه زدن باعث شد و همه چیز را خراب کرد. تمام مسایل و مشکلات ما از چاه است. قبلا یک قنات یک نسل طول می کشید تا به آب برسد. اما وقتی چاه عمیق و نیمه عمیق زدند به راحتی به آب رسیدند. از سال ۵۵ تا ۶۰ تعداد چاه ها دوبرابر شد. کردوانی گفت: در دهه ۶۰ آقای غفوری فرد وزیر نیرو بود رفت به عرض امام خمینی رساند که این اتفاق در مناطق مختلف ایران در حال رخ دادن است و آب غارت می شود. امام گفتند بیت المال است و باید کنترل شود. به وزارت جهاد هم اعلام کردند چاه نزند، چون آن موقع زیاد برای مردم چاه می زد. با اینکه پس از ان هم قانون گذاشتند برای ممنوعیت حفر چاه، اما همین طور بی رویه ادامه داشت. یکی از آن مناطق هم آذربایجان بود. غربی و شرقی. بخصوص شرقی. یواش یواش صنعت توسعه پیدا کرد و به همین دلیل مردم از روستاها به شهرها مهاجرت کردند. به عقیده او دریاچه قربانی توسعه بی رویه کشاورزی شده است: اگر به همین روند ادامه دهیم دیگر دریاچه احیا نمی شود. کردوانی همچنین گفت: وقتی گفتند سطح آب دریاچه ارومیه پایین آمده است، همه حواسشان به آب بود. ۱۵ سال است به فکر تامین آب هستند. اما وزارت نیرو آب ندارد بدهد. به این فکر نکردند که کشاورزی را توسعه می دهند. چاه هم زیاد می زنند. یک زمانی آبهای زیرزمینی به دریاچه راه داشتند و سطح آب را نگه می داشتند، اما حالا برعکس شده است،‌ آب از دریاچه به چاه ها می رود. آنقدر سطح آب زیر زمینی پایین رفته که عمق چاه ها به ۱۷۰ متر رسیده و آب همه چاه ها شور شده است. اما عمق دریاچه نهایتا ۹۰ متر است. منطقه آب شرب هم دیگر ندارد. چون کف دریاچه آبکش است. زیرش سوراخ شده. او گفت: وقتی می گوییم حوزه آبریز منظور آب های زیرزمینی هم هست. آب از دشت های اطراف از زیر زمین به سمت دریاچه هم می رفت. برای کشاورزی آب زیرزمینی دریاچه را گرفتند. چاه های ۸ دشت شمال و شرق دریاجه ارومیه مساله است. چاه بسیار عمیق زدند دشت مرند، تسوج، دشت شبستر، دشت اسکو، عجبشیر، آذرشهر، بناب و ملکان. الان چاه زیاد زدند برای کشاورزی. ۲۲ هزار تا چاه زدند در همین ۸ دشت. پس آب دریاچه کم شد و بسیار پایین رفت. حالا آب این چاه ها هم شور و تلخ شده است. انگار دریاچه سوراخ است. این چهره ماندگار محیط زیست در ادامه گفت: به همین دلیل من خوشحالم که به دریاچه ارومیه آب ندادند. چون آن آب هم شور می شد و بی استفاده. این دریاچه ارومیه خشک شده از هوا و زمین دارد منطقه را آلوده می کند. تا پیش از این باید وزارت نیرو و وزارت کشاورزی کنترل می کردند تا عمق چاه ها از کف دریاچه پایین تر نرود. نهایتا همطراز باید می شدند. این اتفاق اگر نمی افتاد، عمق دریاچه اینقدر پایین نمی رفت. با این حساب هرچی آب ببندیم به دریاچه آب پایین می رود و شور و تلخ می شود. به گفته کردوانی اگر فکری برای این چاه ها نکنند چند سال دیگر باید مردم این مناطق مهاجرت کنند: چون آب چاه هم ندارند و همه خشک می شود. در این سالها تمام راه‌های تامین آب را هم اجرا نکردند. برخی از انها هم قابل اجرا نیست. مثل آبیاری قطره‌ای که برای باغ های قدیمی اصلا جواب نمی دهد. send print

اورمی دریا سینین قوروماسینا چارا وار!؟

ساماندهی جاده میان گذر سریعترین راهکار نجات دریاچه / ارس دردی از دریاچه ارومیه دوا نمی کند ۲۳ مرداد ۱۳۹۲ اخبار معاون محیط طبیعی سازمان محیط زیست با بیان اینکه اگر مسئولان خطر ریزگردهای نمکی را جدی گرفته باشند باید هرچه سریعتر فکری برای ساماندهی آبراهه ها و جاده میان گذر دریاچه ارومیه کنند گفت: تمام آبی که از ارس قرار است به ارومیه منتقل شود ۲۷۰ میلیون متر مکعب است که دردی از این دریاچه دوا نمی کند. احمد علی کیخا در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب افزود: در سالهای اول انقلاب میزان تولید محصولات کشاورزی در حوزه دریاچه ارومیه ۲٫۵ میلیون تن با نیاز آبی برابر ۱٫۵ میلیارد متر مکعب در سال بود این درحالی است که در حال حاضر در این حوزه ۱۰ میلیون تن محصول کشاورزی با تقاضای آبی معادل ۵ میلیارد متر مکعب در سال تولید می شود. به گفته وی، یعنی در واقع تقاضای آبی محصولات کشاورزی حوزه دریاچه ارومیه در ۳۰ سال اخیر ۳٫۵ میلیارد متر مکعب افزایش یافته و نیاز آبی دریاچه ارومیه برای جلوگیری از خشک شدن و در حقیقت حقابه مورد توافق با وزارت نیرو برای احیا این دریاچه سالانه معادل ۳٫۱ میلیارد متر مکعب است. کیخا اظهار داشت: این افزاش نیاز آبی محصولات کشاورزی دقیقاً از حقابه دریاچه ارومیه گرفته شده و در حالیکه مسئولان مدام از افزایش تولید محصولات کشاورزی دم می زنند هرگز از خود نپرسیده اند که این افزایش محصول به چه قیمتی به دست آمده است. به اعتقاد معاون محیط طبیعی سازمان محیط زیست خشک شدن و نابودی دریاچه ارومیه تنها یکی از هزینه هایی است که افزایش غیر اصولی محصولات کشاورزی این حوزه به بار آورده و اگر تبعات ناشی از این خشک شدن مانند هجوم ریزگرد های نمکی به تمام استانهای همجوار آذربایجان و حتی دیگر استانها در دراز مدت و اثری که این ریزگردها بر سلامت مردم می گذارند در نظرگرفته شود خواهیم دید افزایش محصولات کشاورزی این حوزه نه تنها اتفاق خوبی نبوده که یکی از پر هزینه ترین دستاورد های کشور است. وی تصریح کرد: اما در حال حاضر که تنها یک سوم از مساحت این دریاچه باقی مانده هنوز هم با اقداماتی می توان جلوی نابودی و خشک شدن کامل این دریاچه ارزشمند راگرفت که مهمترین و عملی ترین این راهکارها لایروبی مسیر ها و آبراهه های منتهی به مرکز دریاچه است چرا که به دلیل اینکه این راه آبراهه ها را رسوب گرفته همان اندک آبی که گاهاً به سمت دریاچه هدایت می شود هرگز به مرکز آن نمی رسد و اغلب تبخیر شده از بین می رود. به اعتقاد کیخا، ساماندهی جاده ای که در وسط بستر این دریاچه احداث شده و مانع ارتباط آب در طرفین این دریاچه می شود یکی دیگر از راهکار های عملیاتی است که هر چه سریعتر باید نسبت به آن تصمیم گیری شود. وی در پاسخ به اینکه منظور شما این است که برای نجات دریاچه ارومیه باید این جاده تخریب شود افزود: از نظر زیست محیطی هر گونه دستکاری در بستر تالاب ها و دریاچه ها از قبیل جاده و اسکله مضر است اما تصمیم گیری برای این جاده به عهده ما نیست و مسئولان باید با در نظر گرفتن جوانب مختلف و تبعاتی که خشک شدن دریاچه دارد به هر حال تصمیم درستی برای ساماندهی این وضعیت بگیرند. معاون محیط طبیعی سازمان محیط زیست اظهار داشت: ازدیگر راهکارهای کم هزینه و عملیاتی کاهش سطح زیر کشت محصولات کشاورزی، افزایش راندمان ابیاری این محصولات و تغییر الگوی کشت در این حوزه است که اگر سرنوشت دریاچه و مردم برای مسئولان مهم باشد و اگر خطر ریزگرد های نمکی را جدی گرفته باشند حتماً در دستور کار قرار خواهند داد. کیخا در پاسخ به اینکه اما مدیرکل محیط زیست آذربایجان بارورسازی ابرها را سریعترین راهکار برای نجات دریاچه ارومیه عنوان کرده اظهار داشت: بارور کردن ابر ها هم یک راه حل است اما بسیار پر هزینه. وی در پاسخ به اینکه مسئولان و نمایندگان ارومیه معتقدند آب ارس هرگز به دریاچه نمی رسد و آبی که از ارس به ارومیه منتقل می شود باز هم در بخش کشاورزی مصرف می شود گفت: به نظر من انتقال آب بین حوزه ای آخرین آلترناتیوی است که باید برای نجات دریاچه ارومیه در نظر گرفته شود زیرا ضمن اینکه بسیار زمان بر و پر هزینه است، مبداً را هم در دراز مدت با چالش مواجه می‌کند و تا عملیاتی شود دیگر چیزی از دریاچه باقی نمی ماند، گذشته از آن کل آبی که قرار است از ارس به ارومیه منتقل شود ۲۷۰ میلیون متر مکعب است که حتی اگر تمام ان هم به دریاچه برسد دردی از ان دوا نمی کند.

اورمنون ایشلینلری بیکاردیلار

دبیر خانه کارگر آذربایجان غربی هشدار داد: بیش از 70 درصد کارگاه‌های شهرک صنعتی ارومیه تعطیل و نیمه فعال هستند1392-05-22, 10:14 کد خبر: 96260 سرویس: کارگری چکیده:«هم اکنون بیش از۷۰ درصد ازواحد‌های تولیدی وصنعتی مستقر در فاز یک، دو وسه شهرک‌ صنعتی ارومیه دچار بحران هستند/ استمرار این وضعیت مشکلاتی را برای صاحبان صنایع و کارگران ایجاد کرده است». دبیر خانه کارگر آذربایجان غربی از تعطیلی گسترده واحد‌های صنعتی و تولیدی مستقر در شهرک صنعتی این استان خبر داد. «اسلام صادقی» با اعلام این مطلب به ایلنا گفت: واحدهای تولیدی- صنعتی تعطیل و نیمه تعطیل در فازهای یک، دو وسه شهرک صنعتی ارومیه قرار دارند. وی بابیان اینکه دلیل پیش آمدن این وضعیت افزایش مشکلات مالی، سوء مدیریت، تغییر ساختار و عدم فروش محصولات تولیدی است، افزود: هم اکنون بیش از ۷۰ درصد از واحد‌های تولیدی وصنعتی مستقر در شهرک‌ صنعتی ارومیه دچار بحران هستند. صادقی با ابراز نگرانی از وضعیت به وجود آمده، ادامه داد: مسئولان به مشکلات واحد‌های بحرانزده اهمیتی نمی‌دهند و این درحالی است که استمرار این وضعیت مشکلاتی را برای صاحبان صنایع و کارگران ایجاد کرده است. دبیر خانه کارگردر خاتمه سخنان خود با اشاره به معضل بیکاری استان آذربایجان غربی گفت: از مجموع بیکاران استان آذربایجان غربی فقط ۱۰ درصد از آنان به بیمه بیکاری معرفی می‌شوند و ارتباط مابقی کارگران با بازار کار پس از تسویه حساب بطور کامل قطع می‌شود. پایان پیام

انتقال آب ارس به اروميه، انتقاد هميشگي كارشناسان احداث جاده، درياچه را نابود كرده، نه سدسازي اعتماد|بحث نجات درياچه اروميه، يكي از مباحثي است كه در طول اين سال‌ها، سازمان محيط زيست كه متولي حفاظت از اين زيستگاه بوده با روش‌هاي مختلف و بعضا عجيب درصدد آن برآمده است، راه‌هايي كه در اكثر مواقع با مخالفت كارشناسان و زيرسوال بردن آنها مواجه شده است. زماني خبر رسيد كه قرار است درياچه را با بارورسازي ابرهاي منطقه آبدار كنند و زماني ديگر خبر از انتقال آب رود ارس به اين حوضه آبخيز رسيد. انتقال آب از حوضه‌يي به حوضه ديگر هميشه مورد نقد كارشناسان بوده و هست. انتقال آب خزر به دشت مركزي ايران هم مخالفان خود را همچنان دارد. استدلال اين كارشناسان بر اين است كه هر حوضه آبي مختصات خود را دارد و امكان انتقال آب ميان حوضه‌يي از راه‌هايي است كه بهتر است به آن پرداخته نشود. اما كارشناسي در اين ميان خبر از اين داده كه آنچه باعث خشكي درياچه اروميه شده است، احداث سد نبوده، احداث جاده‌يي به نام جاده كلانتري بوده است. بهروز دهزاد در اين خصوص به ايسنا گفته است: «درياچه اروميه از زماني دچار اين سرنوشت شد كه جاده‌يي را به صورت كاملا غيرعلمي و غيراصولي در وسط آن احداث كرده و با تخريب يك كوه و ريختن سنگ‌ها به داخل آب، درياچه را به دو نيم تقسيم كردند. اين كار باعث قطع جريان آب درياچه شد. در حالي كه جريان آب درياچه، حكم خون در بدن انسان را داشته و همان‌گونه كه خون باعث اكسيژن رساني به اعضاي مختلف بدن مي‌شود، با خنك‌تر كردن درياچه، موجب كاهش تبخير آب‌هاي آن مي‌شود.» استاد دانشگاه شهيد بهشتي با بيان اينكه براي نجات درياچه اروميه بايد پيش از هر كاري جاده را از ميان برداشت، افزود: «تاكنون مديراني كه براي حل مشكل درياچه اروميه انتخاب شده‌اند هيچ كدام سررشته‌يي از كار نداشته‌ و با اقدامات نامناسب خود هر روز وضع آن را از آنچه هست بدتر مي‌كنند.»اما در ميان طرح‌هاي گوناگون و رنگ و وارنگ نجات درياچه، بانك جهاني هم براي حل اين معضل زيست محيطي بودجه‌يي را درنظر گرفته بود و قرار بود طي يك پروژه انجام شود. بودجه‌يي كه در اين ميان نيست و نابود شده و خبري از آن نيست. دهزاد در اين خصوص گفت: «در اواخر دولت دهم پروژه‌يي با همكاري بانك جهاني براي نجات درياچه اروميه طراحي شد كه حتي يك صفحه كاغذ هم از وضعيت اجراي آن ارائه نشده است و در آخر هم اصلا معلوم نشد وام‌هاي هنگفتي كه از بانك جهاني گرفته شده و بايد بازگردانده شود كجا رفت. سازمان حفاظت محيط زيست نبايد پشت درهاي بسته براي محيط زيست كشور تصميم بگيرد، كارها بايد به صورت شفاف انجام گرفته و جامعه كارشناسي در جريان تصميم‌گيري‌ها قرار گيرند.»انتقال آب ارس به درياچه اروميه نيز از نگاه اين كارشناس اكولوژي آب‌هاي داخلي بي‌فايده و بدون مطالعه ابعاد تخريب اعلام شد. وي اين طرح را مانند ديگر طرح‌هايي كه براي درياچه اروميه به اجرا درآمده، كاملا احساسي و عجولانه دانست و گفت: «رود ارس اكولوژي مخصوص به خود را داشته و متعلق به منطقه ديگري است و با وجود مبالغ بسياري كه در اين طرح هزينه شده، تنها شاهد نابودي رودخانه ارس خواهيم بود. آبي كه منتقل مي‌شود اصلا به درياچه نمي‌رسد و روستاييان در ميان راه آن را برداشت مي‌كنند. زيرا انتقال آب تابع اصول و قوانيني است كه هيچ كدام از آنها در اين طرح در نظر گرفته نشده است.»وي تصريح كرد: «متاسفانه سال‌هاست كه جامعه كارشناسي كشور حوصله بررسي آمارها و تحقيقات انجام شده را ندارند و هميشه راحت‌ترين راه را براي حل مسائل و مشكلات ارائه مي‌دهند. به عنوان مثال بسياري از كارشناسان سدها را عامل خشكي درياچه اروميه معرفي مي‌كنند در صورتي كه اين گونه نيست.»درياچه اروميه، درياچه‌يي با وسعت حدود 3درصد مساحت كل كشور، درحال خشك شدن نيست، ‌خشك شده است. عده‌يي مي‌گويند اين درياچه قابل بازگشت نيست و عده‌يي ديگر هنوز اميدوارند شايد اتفاقي بيفتد و اروميه دوباره زنده شود. شايد در آينده‌يي نه‌چندان دور تنها قصه‌يي از اروميه باقي مي‌ماند و فرزندان‌مان جز نامي از دومين درياچه شور دنيا به ياد نياورند.